گلبرگ غزل می بخشد امشب به قیامی دیگر

 گلبرگ غزل می بخشد امشب به قیامی دیگر
ســاقــی به ترنّم پر کن جامی پی جامی دیگر

این شاهد زیبا  گویی در عشوه گری ،دلجویی
بـا رایحه ی خوشخویی آورده  پیامی  دیگـــر

برچهره ی گل مانندش دروسوسه ی لبخندش
لطفیست که میخوانندش از حسن تمامی دیگر

میخندد و جان می بخشداکسیر توان می بخشد
تاثیر بیـــان می بخشد بـــا روح کلامی دیـگر

درحلقه ی وحدت گویان اوهست وجزاودیگرنیست
هــر چند هزاران بارش خوانند به نــامی دیگر

کــــفر ســـر زلفش دینم ، هـم دینم و هـم آیینم
از اوست به هر سو بینم افتاده به دامــی دیگر

دل چون که به عشقش دادم بایاد وصالش شادم
این مرغ نمی گیرد پـــر زین بام به بامی دیگر

از ما بـــه هواخواهانش هر دفعه درودی از نو
وز ما بــه طلبگارانش هر لحظه سلامی دیگـــر

شعر از عباس خوش عمل کاشانی

حلالم کن اگر دیدی بد از من

 حلالم  کن  اگر  دیدی    بد از من
اگر  گاهی  خطائی  سر زد از من

مبـــادا  آن  دل    نــازک  خیــالت
برنجد ، خون شود  ، یا  لرزد از من

دریغ  ای  گل  مکن  در  باغ هستی
تبسّمهای  نـــاب  ســـرمــــد از من

به  جانم گر  کنی  هر  لحظه  نفرین
سزایم  تا  که  شر  می زاید  از من

اگـر  پاداشن  افـــرشتـــه  از  تـــو
وگـــر پــادافره  دیــــو  و دد  از من

به  جبــران  دلـــی  کآزردم  از  تــو
تو  را  هردم  دعـای  بی حـد از من

سزایم  تا  ابــــد  شـــرمنـدگی  بـــاد
اگر  راه  محبّت  شــــد  ســد از من

بـه  راهم  دستگیـــری  شـــاید  ازتو
به  پایت  اشک حسرت  بـــاید از من

شعر از عباس خوش عمل کاشانی

همـه گویند بهـار آمـده ، آنـک عید است

همـه گویند بهـار آمـده ، آنـک عید است
عیـد اگـر هست چرا چلچله در تبعید است

چشمه ها خشک تر از چشم تهی مانده ی ابر
سینه ها خــانــه ی نــابــاوری و تــردیـداست

ســـرو را شــاخـــه شکستند و قنــاری را بال
لاله را سینـــه دریــدنـــد و پــریشان بید است

یـــاس آئینه ی  یــــاس است کبــــوتـــرها را
شاپرک  را نقس  بـــاغچــــه هـــا تهدید است

بر درختـــان  همه  قندیل  یــــخ آویختــــه اند
نفس  بـــادصبـا  سردتر از خورشیــــد اســت

آرزو  نقش  به  دیـواره ی  گــــورستانهاست
در کتـاب است  اگـــر جلوه ای از  امّید است

در گـــذار از چمن  سوخته غـــوکی که جهید
گفت  نفرین به  بهـــاری که خزان تقلید  است

دل مـــن رخت عزا بر تن و می گریـــد  زار
همـــه گویند  بهـــار آمده  ، آنک  عیــــد است

شعر از عباس خوش عمل کاشانی

غـــــزل بــــا نــــامت آغـــــازی دگـــر داشت

غـــــزل بــــا نــــامت آغـــــازی دگـــر داشت
شکوهی  دیگر  و  رازی  دگر داشت

سیـــه  مستــــان  چشـــــم  فتنه کوشت
نگـــاه  دل بـــراندازی  دگر    داشت

لبت  بـــا  بـــوسه ای  احیــــاگـــر  دل
مسیحـــاگـــونه  اعجــــازی  دگرداشت

خیـــال  ســـرکش  آتش  پــــرِ    مـــــن
در آغـــوش  تــــو  پروازی  دگرداشت

نهال  قــــامتت    در  بــــوســـه باران
نثــــار  دل    گل نـــازی  دگر  داشت

هوس  بـــا  نغمه های  دلکش    عشق
به  احساس  من    ابـــرازی دگر داشت

نمک پرورده ی    خــــوان  لب    تـــو
نشان  از    دست  و  دلبازی دگرداشت

بزن  در  پرده  چنگ امشب  که  درگوش
سروش  عشق    آوازی    دگر    داشت

شهیــــد  تیـــر  مژگان    تــــو  شاهــــد
که  این  هنگـــامه    جانبازی  دگر داشت.

شعر از  عباس خوش عمل کاشانی

تا ز شراب نور شد مست دل شکسته ام

تا ز شراب نور شد مست دل شکسته ام
در به ورود اهرمن بست دل شکسته ام

حسن شکوفه می کند پای هزار شاخه گل
تا که به عشق می دهد دست دل شکسته ام

درد کهن به جام من ریخت و از ظلام تن
شکر خدا به تازگی رست دل شکسته ام

آفت اگر به او رسد مرگ به آرزو رسد
هر که به عشق طعنه زد خست دل شکسته ام

رهگذرا نگاه کن این که قدم نهی بر آن
برگ خزان رسیده نی ، هست دل شکسته ام

شعر از عباس خوش عمل کاشانی