با دلم دوش سر زلف تو بازي مي‌كرد
خواجه با بندة خود بنده‌نوازي مي‌كرد
گاه زنجير و گهي ماه و گهي گل مي‌شد
مختصر: زلف كجت شعبده‌بازي مي‌كرد
دل ز تأثير نگاه تو به خالت مي‌جست
مست را بين به كجا دست‌درازي مي‌كرد
قصه را راه ن‍َبد در حرم ما، چون عشق
شعله افروخته، بيگانه گدازي مي‌كرد
كاشكي ديشب‌ِ ما صبح نمي‌شد هرگز
با دلم دوش سر زلف تو بازي مي‌كرد
شعر از ابوالقاسم لاهوتي
کيباشدوکيرويتورابازببينم
گلزارسرکويتورابازبينم !
غمگينشدم،اینسروکهرفتارندارد
کیآنقدردلجويتورابازبينم !
خونميچكدازحسرتشمشيرتوازچشم
پس کیخمابرويتورابازبينم !
دیوانهشدمدورزدیدارتو،وقتاست
کانسلسلۀمويتورابازبينم
ايآلهۀحُسنووفا،یكنظرانداز
تانرگسجادويتورابازبينم
بندمدهنازشكوهچوباخندۀشادي
آنلعلسخنگويتورابازبينم !
دورازتوجهاندرنظرمرنگندارد
کیباشدوآيرويتورابازبينم !
شعر از ابوالقاسم لاهوتی
جانا،دلمکهپيشتوچونبرّهرامتاست
تنهاکههستجنگرهچونببرميشود
چشممکهپيشرويتورخشانستارهاست
دورازتوتيرهميشودوابرميشود
دربودنتوکلبۀتنگمبودچمن
بيتوچمنبدیدۀمنقبرميشود
کاهدغمازنگاهتاگرهمبودچوکوه
کاهاربود،جدازتواسطبرميشود
سوزمزهجرومردمگویندصبرکن
مُردمآه ! آخراینهمههمصبرميشود
بایددویدهپيشتوآیم،کهزیستن
بيرويتوبهدیدهودلجبرميشود
شعر از ابوالقاسم لاهوتی
گرفتار توام ، پرسش کن از حال پریشانم
پریشان خاطرم ، رحمي نما بر چشم گریانم
بروي همچو روز و موي چون شامت قسم ، جانا
که دور از روي و مویت روز را از شب نمي دانم
دگر طاقت نمانده است اي مه آزارم مده ، آخر
نه از سنگم نه از آهن ، دل و جان دارم ، انسانم
نمي داني تنم در آتش عشق تو مي سوزد ؟
چرا رحمت نمي آید ، عزیزم ، دلبرم ، جانم !
دل پر غم شد از دوري ، بيا دیگر ، که با شادي
ز گنج دیده بي پایان بپایت گوهر افشانم
دمد گر از دلم آتش ، رود گر بر سرم طوفان
دل از مهرت نميگيرم ، سر از امرت نپيچانم
شعر از ابوالقاسم لاهوتی
طبيبرنگمراخوبدیدوهيچنگفت
گرفتنبضموآهيکشيدوهيچنگفت
شنيددخترایرانخبرزآزادي
عرقزهرسرمویشچكيدوهيچنگفت
بهپيرميكدهرمزيزدیوارگفتم
درونخرقهبهحيرتخزیدوهيچنگفت
بهنالهمردفقيريميانکوچهزجوع
توانگريهمهراميشنيدوهيچنگفت
زخوابگاهغنيدیدعكسيآهنگر
بهفكرغرقشدودمدميدوهيچنگفت
زمنمبارزۀصنفکارگرچوشنيد
سياهشد،لبخودراگزیدوهيچنگفت
زرنجکارگرانخواجهراخبرآردم
پيالهميخودسرکشيدوهيچنگفت
بهپيششيخگشودمکتابلاهوتي
برهنهپاسويمسجددویدوهيچنگفت
شعر از ابوالقاسم لاهوتی