دلِ شیدای خود را من بـه نـامت می کنـم برگرد

دلِ شیدای خود را من بـه نـامت می کنـم برگرد
خـروش رود کــارون را غـلامـت مــی کنــم برگرد

حـریـم سبـز چشمـانـت تمـاشـایـی است جان من
نگـاهـت مـی کنـم جـانـا، سـلامـت مـی کنم برگرد

منّـــور مـــی کنــد یــادت، بســاطِ شــام یلدار را
شـراب نـاب پـاییـزی بـه جـامت مــی کنـم برگرد

اگـر عـاشـق پیـامـی داد و یـا مطــرب نــوایـی زد
مشـو خشنـود زیـن حالت، قیامت می کنم برگرد

پَـر پـرواز مـن بــودی بــه روی بــام ایــن خـانـه
تمـام حِس بــاران را بــه بــامت مـی کنـم برگرد

کبــوتـر بـــودم و فــارغ ازیـن صیّــاد شیـدایـی
دلـم را چون کبـوتـر، صید دامت می کنم برگرد

لبت همچـون رطب شیـرین،صفای شهر بم دارد
دلی شیرین ترازشیرین به کامت می کنم برگرد

تمـام هستی ات مسکیـن زِعشقت دفتری باشد
همـانـا دفتـرِ شعــرم بـه نــامت مـی کنـم برگرد

شعر از سینا صارمی (مسکین باخرزی)

نـــاز چشمـــانِ خـمــارِ تـــو خــریــدن دارد

نـــاز چشمـــانِ خـمــارِ تـــو خــریــدن دارد
ســاحــلِ چــهــره ی مــاهِ تــو دویــدن دارد

مـوج احسـاس غـزل هـای شمـا نــورانیست
نــــورِ عشق از دل اشعـار تــو دیــدن دارد

ســرخــی لعــلِ لبت، جـامه  ی زهـدم بدرید
لبِ شیــریـن عسـلت وه کــه مکیــدن دارد

قـدِ رعـنــای تــو عشقیست که در اوج قیام
واژه ســــرو بـــه نـــام تــو، شـنیــدن دارد

آنقــدر طــاق شـــده طــاقتـــم از دوری تـو
کـــه جمـــالِ ســر و روی تــو کشیدن دارد

طـــرحی از قـلـب سـپیــدِ تـــو کشیــدم امّا
قطـره از چشمه ی وصـل تو، چشیـدن دارد

ابــر بـاریـد و سپس بغض گلـویم بشکست
مـــرغِ عشــقــم سرِ کویِ تو پــریــدن دارد

جلـوه بنمـای و برایـن صحنـه ی گلـزار بتاب
آفـتــاب از لـب بـــــامِ تـــــو دمیــدن دارد

آنقــدر از تــو نــوشتــم، که غــزل می بارد
از دلـم تــا کـه بـه شــوق تــو تپیـدن دارد

بـگـذاریـد دلــم رفــت زبـــان هــم بـــرود
نـــاز چشمـــانِ خـمــارِ تـــو خــریــدن دارد

شعر از سینا صارمی (مسکین باخرزی)