غزلسرا

سلام ای خداترین خدای رومِ باستان
سلام دخترِ زمین ؛ سلام ماهِ آسمان

دل تو را شبی کنار کعبه کشف کرده ام
و گشته ام به دورِ آن، شبیه این زمینیان!

گران ترین کتیبه ای که کشف کرده آدمی!
فراعنه نه؛ کلّ مصر ذرّه ایست پیشِ آن

بگو چقدر شعرِ عاشقانه می توان سرود؟
چقدر واژه نانوشته مانده است در جهان؟

بگو چگونه می شود طلسم کهنه بشکند
که خوانِ بیست و چندمم، درین مسیرِ هفت خوان!-

جنوب غربی تمام نقشه ها مقدسند
و بی وضو نمیشود که دست زد به شهرتان

خلاصه ی کلام این که داد می زنم : بیا-
بیا و مُهر عشق را خودت بزن به این دهان