غزلسرا

انگار در گلوي من ، يک کلاغ زار
کز کرده ناله مي کند ،قار و قار و قار

سيگار دود مي کند در کام خسته ام
من آه مي کشم به پک هاي زهر مار

گاهي کلاغ، شعر سياهي است در گلو
شعري به وزن درد ، به مقياس انتظار

شعري که ساعت مرا کوک مي کند
برخاطرات مانده از عشق يادگار

شعري که مي برد مرا تا ماضي سعيد
شعري مي کشد مرا تا حال بي قرار

حالا که رفته اي زبان لکنت گرفته است
در اين غزل به واژه ي يار و يار و يار

چشمان من به آسمان خيره مانده است
برگرد ، چکه کن دوباره به شوره زار

برگرد و خط بزن به اين روزگا سرد
تحويل کن مرا به انديشه ي بهار

محمد رضا بداغي