غزلسرا

خوشا مراتب درویشان،که هو کشیدم و آهی رفت....
تفاوتی نکند ما را،که شیخی آمد و شاهی رفت....

که شیخ و شاه در این عالم،دو ذره اند به ناچیزی،
فلک ندیده می انگارد،که برگی آمد و کاهی رفت....

خوشا به آینه بودن ها،ز چهره رنگ زدودن ها،
هزار زنگی اگر آمد،سیاه بود....سیاهی رفت....

هزار شکر که با خویشان،که با جماعت درویشان،
به یک گلیم توانم بود،اگر صواب و گناهی رفت....

خوشم که فردم و درویشم!در این جهان منم و ریشم!
تفاوتی نکند پیشم،که باد در چه کلاهی رفت!!

شعر از حسین جنتی

از مجموعه غزل "ی"/ انتشارات فصل پنجم