غزلسرا

اینجا زمین به نام تو پیوند خورده است
حتی،زمان به دست تو خود را سپرده است

من می گریزم از هوس کهنه ی خودم
تا آبروی اندک ما را نبرده است

تقویم سالخورده ی دل را ورق بزن
چون روزهای زخمی خود را شمرده است

بیچاره نیستم که نیایی سراغ من
شرمنده نیستی؟که کسی دلسپرده است؟

یک عمر جور هستی خود را کِشیده ایم
شاید که بشنوی،که فلانی نمرده است

یک جای کارهای تو می لنگد ای رفیق...
انگار مست کرده و بسیار خورده است...

شعر از ناصر ندیمی

از مجموعه غزل"راس و دروغش گردن مردم "/نشر مایا