غزلسرا

اي دل در اين سراب به دنبال چيستي؟
بيهوده در خيال که؟ خواهان کيستي؟

اي شمع يک شبه، به چه اميد سوختي؟!
اي مرده تا سحر به چه اميد زيستي؟!

در خلوتي که از دم خورشيد روشن است
بس بود هر چه آب شدي و گريستي

تو کمتري از آن که در اين تندباد سخت
قدي علم کني و کنارش بايستي

اي دل در اين سراب به دنبال ....آه ...نه!
او عاشق کسي ست که قطعا تو نيستي!

شعر از فريبا صفري نژاد