غزلسرا

با هر بهانه در غزلهايم تو را تکرار خواهم کرد
با زنگ نامت، اين سکوت‌آباد را،‌ آزار خواهم کرد

نام تو را،‌ تا بام ديوار بلند شهر خواهم برد
زآنجا تو را،‌ بر خواب اين خوشباوران، آوار خواهم کرد

هر بار عزمي داشتم،‌ چيزي مرا از کار وامي‌داشت
اما،‌ قسم بر نام تو،‌ آن کار را اين بار خواهم کرد

ديگر نيارم طاقت دلتنگي دور از تو بودن را
آري همين فردا،‌ همين فردا،‌ تو را ديدار خواهم کرد

هر جا که باشي،‌در محاق ابرها و دره‌ها حتي،
تا ديدنت هر راه ناهموار را،‌ هموار خواهم کرد

يکبار ديگر در تو - اي آينه باور نما - خود را
مي‌يابم و اين خويش در تسليم را،‌ انکار خواهم کرد

شعر از محمد علی بهمنی