غزلسرا

سرخوش ز سبوی غم پنهانی خویشم
چون زلف تو سرگرم پریشانی خویشم

در بزم وصال تو نگویم ز کم و بیش
چون آینه خوکرده به حیرانی خویشم

لب باز نکردم به خروشی و فغانی
من محرم راز دل طوفانی خویشم

یک‌چند پشیمان شدم از رندی و مستی
عمری‌ست پشیمان ز پشیمانی خویشم

از شوق شکرخند لبش جان نسپردم
شرمنده‌ی جانان ز گران‌جانی خویشم

بشکسته‌تر از خویش ندیدم به همه عمر
افسرده‌تر از خویشم و زندانی خویشم

هرچند امین، بسته‌ی دنیا نی‌ام اما
دل‌بسته‌ی یاران خراسانی خویشم

شعر از علی خامنه ای