غزلسرا

باید از آه تو ترسیـــد که دامن گیر است
لبت از جنس زمین لرزه ی شهر قیر است

هر کس افتاد ه در این دام غزل گو شده است
قدرت چشم تو انگـــــار پر از تاثیر است

آه از دست نگــــاهی که نمک گیر تو شد
خصلت عشق فقط حسرتی از تقــدیر است

چه غزل ها که سرودیم و چه دلها که شکست
درد آئینـــه ای از شوق پر از تکثیر است

کاش یک بار به تدبیر غزل مـــی مردم
گرچه این دفعه غزل در گرو تصویر است

شعر از جابر ترمک