به‌جهان خرم از آنم، که جهان خرم از اوست        
عاشقم بر همه عالم، که همه عالم از اوست

به غنيمت شمر اي دوست، دم عيسي صبح       
تا دل مرده مگر زنده کني، کاين دم از اوست

نه فلک راست مسلم، نه ملک را حاصل       
آنچه در سرّ سويداي بني‌آدم از اوست

به حلاوت بخورم زهر، که شاهد ساقيست        
به ارادت ببرم زخم، که درمان هم از اوست

زخم خونينم اگر به نشود، به باشد        
خنک آن زخم، که هر لحظه مرا مرهم از اوست

غم و شادي بر عارف چه تفاوت دارد؟       
ساقيا، باده بده شادي آن، کاين غم از اوست

پادشاهي و گدايي، بر ما يکسان است       
چو بر اين در، همه را پشت عبادت خم از اوست

سعديا، گر بکَند سيل فنا خانه? عمر
دل قوي دار، که بنياد بقا محکم از اوست

شعر از سعدی