غزلسرا

می‌شود سقف خانه‌ای کوچک به بلندای آسمان باشد
می‌تواند اتاقی از خانه همه‌ی وسعت جهان باشد

می‌شود هر سه‌شنبه بعدازظهر، دور خُم جمع شد پیاله به دست
گونه‌ی شعر گل بیاندازد، جویبارِ غزل روان باشد

می‌شود هر چهار فصلِ خدا ، شاخه شاخه پُر از شکوفه شود
برگ برگ درخت معجزه‌اش بر سرِ شعر سایبان باشد

با غزل‌های سهل و ممتنع‌اش هند یک شعبه از خراسان است
دستِ بیدل به هیچ‌جا نرسد، پای صائب که در میان باشد

- روحشان شاد - قدسی و گلچین، اخوان و کمال و صاحبکار*
رفته‌اند و سپرده‌اند به او: حلقه‌ی وصل شاعران باشد

تربت‌حیدریه را پر کرد خط به خطِّ خِدی خُدای خودُم
می‌شود افتخار این خِطّه حاصلِ عمرِ قهرمان باشد

شعر از بهمن صباغ زاده