غزلسرا

امشب ای شمع طرب دوست که همخانه‌ی توست
هجر بال و پرما بسته که پروانه‌ی توست

من گل‌افشان کاشانه خویشم بسرشک
که بخار مژه‌ی جاروب کش خانه‌ی توست

من خود از عشق تو مجنون کهن سلسله‌ام
که ز نو شهر بهم برزده دیوانه‌ی توست

دل ویران من ای گنج طرب رفته به باد
دل آباد که ویران شده ویرانه‌ی توست

من ز بزمت شده از بادیه پیمایانم
باده پیما که در آن بزم به پیمانه‌ی توست

مکن ز افسانه غم رفته به خواب اجلم
تا ز سر خواب که بیرون کن افسانه‌ی توست

محتشم حیف که شد مونس غیر آن دل‌دار
که انیس دل و جان من و جانانه‌ی توست

شعر از محتشم کاشانی