به پای خویش نخواهی که پای دار بیایم
مگر که صبر کنی با خودم کنار بیایم

به من به دیده ی یک شمع نیم سوخته منگر
به این امید که شاید شبی به کار بیایم

عنان ریشه ی خود را به بادها نسپردم
به خود اجازه ندادم ضعیف ، بار بیایم

مرا نسیم به نام ای گل شکفته ! که باید
به پیشواز تو با نام مستعار بیایم

چگونه چون غزلی در صحیفه  تو بگنجم؟
چگونه گوشه ی کاغذ به اختصار بیایم؟

شعر از سید مهدی موسوی