غزلسرا

اين لحظه ها که با تو به افطار مي رسد
يعني دوباره باز به تکرار مي رسد؟!

تکرار يک گناه به صرف نگاه تو!
وقتي غروب روشن ديدار مي رسد

پنهان نمي کنم عطش داغ بوسه را
دارد لبم به نقطه ي اقرار مي رسد!

هر چند خير بوسه ي تو بي امان به من
لطفي ست بي دريغ که هر بار مي رسد

دارم هلاک مي شوم از عمق تشنگي
دارد هواي عشق هوسبار مي رسد

در من که تا اذان تو...لب تشنه مانده ام
در روزه اي که با تو به افطار مي رسد!

شعر از فريبا صفري نژاد

از مجموعه ي غزل "آسمان آبي ست حتي در قفس"-