غزلسرا

می خواهم از این قافیــــه ها خــــانه بسازم
یک مثنـــــــوی خوب جـــــداگانــــه بســازم

با گیســـــوی پر چین وشکنهای تو یک شب
یک شــــال بــــرای سر این شــــانه بسازم

آن روز که رفتـــــــی ودلم منتظرت مــــانــد
دل گفت از ایـــــن قافیـــــه ویـــــرانه بسازم

حـــــــا لا که آواره ی هر کــــــــوه وبیــــابان
بــــا شعـــر پر از خاطره افسانـــــــه بسـازم

در گــــوشـــه ی لبهای تو کنـــدوی عسل را
رنگ رخــــی از ساغــــر وپیمـــــانـــه بسازم

من باشــــم وعشق تو واین خـــــانه ی تنهـا
بــــا عطــــر نفسهــــــای تو گلخـــانه بسازم

دل گفت از ایـــن قافیـــه ویــــــرانه بســــازم
بعـــــد از تو غـــــزل های غریبـــــانه بســـازم